Zes jaar geleden zijn Diana en John samen een gezinshuis gestart, genaamd ‘La Haye’. Die naam past prima bij een gezinshuis in Waddinxveen, volgens de twee nuchtere geboren en getogen Hagenezen. Te meer omdat Den Haag de ‘stad van Recht en Vrede’ is en dit zo nauw bij hun levensmotto aansluit.

Allebei hebben ze een achtergrond in de zorg. Diana werkt sinds haar 17^e in de gehandicaptenzorg en jeugdzorg en John werkt als ambulant begeleider en biedt specialistische zorg voor licht verstandelijk beperkte mensen met dubbele problematiek. Beiden hebben ze gewerkt op leefgroepen en daar is hun motivatie ontstaan om een gezinshuis te starten. Diana: “Op een groep is het moeilijk voor kinderen om een band op te bouwen met de begeleider. Die wisselt regelmatig en iedere begeleider heeft weer andere normen en waarden. John en ik dachten allebei, kan dat nou niet anders? Is dit nu echt de veiligheid die je wilt bieden? Wij willen een plek bieden waar het thuis is, waar ouders er voor je zijn en waar vaste normen en waarden gelden. Alles is persoonlijker hier, we werken bijvoorbeeld niet met persoonlijk begeleiders voor opvang. De oppas is de tante die je ook op verjaardagen ziet.”

Diana en John hebben 3 biologische kinderen thuis wonen en op dit moment wonen er x gezinshuiskinderen bij hen tussen de 5 en 16 jaar. Bij ieder van de gezinshuiskinderen is sprake van een licht verstandelijke beperking. Daarnaast spelen er jeugdtrauma’s als gevolg van bijvoorbeeld verwaarlozing of mishandeling en vinden ze het moeilijk om zich te hechten aan iemand. Een goede begeleiding van deze kinderen vraagt natuurlijk veel tijd en aandacht. Diana vertelt hoe ze hier mee omgaat richting haar eigen kinderen: “We praten veel met onze eigen kinderen over hoe het met hen gaat, zodat we ook goed weten wat zij nodig hebben. Soms is het wel een uitdaging om de balans te houden. Bijvoorbeeld als een kind een cadeau krijgt van ouders. Als onze eigen kinderen een cadeau krijgen, krijgen de anderen dat ook. Maar andersom niet altijd. Dat is dan wel lastig.”

Coördineren

Met zo veel kinderen in huis ben je eigenlijk de hele dag aan het coördineren, geeft Diana aan. “We zijn veel online voor multidisciplinair overleg voor de kinderen. Dit is een overleg met therapeuten, ouders of een oom of tante van het kind, de jeugdzorgwerker, zeg maar iedereen die belangrijk is voor het kind. Dan kijken we samen wat het kind nodig heeft en daar wordt een zorgplan voor opgesteld. Daarnaast herinneren we de kinderen regelmatig aan hun afspraken voor die dag en zijn we heel veel aan het taxiën naar therapieën, hobby’s enzovoorts. Met het avondeten hebben we de afspraak om zo veel mogelijk thuis te zijn allemaal. Dan hebben we even een gesprekje over hoe het met iedereen gaat en nemen we samen de volgende dag alvast door.”

Wat bijzonder is, is dat Diana en John allebei naast het gezinshuisouderschap nog een baan hebben. “Hier hebben we bewust voor gekozen”, geeft Diana aan. “We willen graag de andere professionele rol die we hebben houden. Mijn man wil graag mensen op weg blijven helpen vanuit reclassering en ik ben vervangend zorgmanager jeugd en wil dit graag blijven doen. Op deze manier blijven we nog dichter bij de werkvloer staan en zien we wat daar speelt. Zo blijven we onszelf ontwikkelen.”

Kaders

Diana en John werken als gezinshuisouders als zelfstandig ondernemer in een franchiseconstructie met Gezinshuis.com. Ook dit was een bewuste keuze, vertelt Diana: “als gezinshuisouders in loondienst hadden we weinig kaders, maar je bent wel verantwoordelijk voor de kinderen. Toen zijn we met Gezinshuis.com in contact gekomen en zij bieden deze kaders wel: gezinshuiskaders, kwaliteitskaders, ISO-keurmerk, gezinshuiskeurmerk. Dit helpt ons om te kunnen verantwoorden waarom we op een bepaalde manier handelen. Om alles goed te documenteren, om niet ad hoc op problemen van een kind te reageren maar de ontwikkeling ook goed te volgen. We kunnen onze eigen draai aan het gezinshuisouderschap geven, maar vinden het erg fijn dat er kaders zijn waar we binnen werken. Ook binnen de samenwerking met William Schrikker Gezinsvormen vinden we het heel fijn dat duidelijk is wat er van ons wordt verwacht en kunnen we ook duidelijk zijn over wat we van hen verwachten. Er is veel respect naar elkaar en we hebben korte lijnen.”

De stap naar het gezinshuisouderschap ging bij Diana en John heel natuurlijk. “Toch is het belangrijk om je bewust te zijn van een aantal dingen voor je in het gezinshuisouderschap stapt”, geeft Diana aan. “Je moet je beseffen dat je er veel voor terugkrijgt, maar dat je ook dingen inlevert. Zoals eigen tijd en tijd met vrienden en familie. Met z’n negenen naar een verjaardag is wel even wat anders dan met z’n vieren. Er komt wel wat binnen dan. En je moet eventuele eigen kinderen in de beslissing meenemen. Een kind met een rugzak is echt anders dan een eigen baby.”

Ouders

Ook geeft Diana aan dat je je voor je aan het gezinshuisouderschap begint realiseert hoe belangrijk het is dat kinderen contact houden met hun ouders. Diana: “Wanneer dit contact mogelijk is, is dit ontzettend belangrijk. Wij zijn gezinshuisouders, onze rol is opvoeden. De ouders blijven de ouders. Het is het best als ze vroeg leren omgaan met hun ouders, daar moeten ze niet pas mee beginnen als ze 18 zijn. Als gezinshuisouder moet je door de tekortkomingen van ouders heen kunnen prikken en het contact stimuleren. Veel van de ouders van de kinderen die bij ons wonen hebben, of hebben vermoedelijk, een verstandelijke beperking. Een patroon bij hen is vaak dat ze zich moeilijk aan afspraken kunnen houden. Als je dit weet kan je hier rekening mee houden en toch doorzetten, terwijl je anders misschien makkelijker bent en het erbij laat. Terwijl het contact met ouders echt zo belangrijk is voor de kinderen. Daarom betrekken we ouders bij de groei van het kind. We sturen bijvoorbeeld een foto van de zwemles en nemen ze mee in hoogtepunten, zoals Sinterklaas op school. Door de samenwerking aan te gaan lukt het hopelijk voor de ouder om te accepteren dat ik gezinshuismoeder ben en zij nog steeds de moeder.”

Gewoon echt heel leuk

John en Diana genieten van het gezinshuisouderschap. “Vooral de dynamiek die het met zich meebrengt is heel leuk”, zegt Diana. “Je blijft steeds kijken wat je voor een kind kunt betekenen. Het kind heeft niet gevraagd om op de wereld te komen. Het is mooi om het kansen te geven. En je krijgt door deze rol weer nieuwe vrienden. Maar je moet wel echt flexibel en realistisch zijn. Soms kunnen dingen gewoon niet op de manier je wilt. Je moet dit echt vanuit je hart doen en kunnen incasseren. We doen dit al zes jaar en hebben soms ook echt wel moeilijke momenten. Maar als je maar samen in gesprek blijft en elkaar blijft vragen hoe het gaat, kom je daar ook weer doorheen. Al met al is het gewoon echt heel leuk, echt een verrijking.“