Koos is al jaren actief als vrijwilliger bij verschillende organisaties. Hij staat dan ook bekend als behulpzaam en attent, staat altijd voor andere klaar. Zijn vrouw Margriet werkt met mensen die zijn gediagnostiseerd met autisme en was op deze manier al eerder met Luke in contact gekomen doordat zij het gezin begeleidde. Beide ouders hadden niet de intentie om het pleegouderschap aan te gaan, Luke kwam op hun pad.

Koos, “Luke kwam in ons leven op kerstavond met de intentie om in het nieuwjaar een perspectief biedend gezin te vinden. Toen het zover was kregen wij de mededeling dat het niet lukt om een perspectief biedend gezin te vinden en dat hij naar een woongroep moet. Dat wilde wij hem niet aan doen, aangezien hij pas 3 was, niet zindelijk was en ook niet kon praten. Wij hebben toen de beslissing genomen om de samenwerking aan te gaan met de afspraak dat als het echt niet zou gaan hij toch in een woongroep zou worden geplaatst.”

Luke komt uit een gezin van zes kinderen en om aandacht te krijgen gilde hij veel, dit schrikte potentiële pleegouders af. Door zijn moeilijke thuissituatie en zijn autisme had Luke veel trauma opgelopen, maar door de inspanningen en stabiliteit van Koos en Margriet en therapie heeft hij dit kunnen verwerken. “Om hem een goede start te geven hebben wij de reguliere basisschool in de buurt gevraagd of hij een aantal keer deel zou mogen nemen in de lessen, in de tussentijd wachtte hij totdat er plek was in het speciaal onderwijs, maar al heel snel draaide hij volledig mee en ging hij vijf dagen in de week naar het reguliere onderwijs. Uiteindelijk is hij ook naar de plaatselijke middelbare school gegaan waar hij zijn HAVO diploma heeft gehaald. Wij hebben er vervolgens voor gekozen om pleegouder voogdij aan te vragen om op deze manier kortere lijnen te creëren, bijvoorbeeld bij het schakelen met de school van Luke,” aldus Koos.

Het Koninklijke orde van Oranje-Nassau

Voor het mooie werk dat Koos al jaren doet heeft hij de Koninklijke Onderscheiding van Oranje-Nassau in ontvangst mogen nemen. Koos: “Je doet het er niet voor. Het overvalt mij dan ook een beetje. Ik waardeer het omdat mijn vrouw het lintje heeft aangevraagd, dat zij inziet hoeveel vrijwilligerswerk ik doe. Het lintje is dan ook van ons samen. Mijn vrouw heeft mij namelijk gesteund. Ik ben blij dat ik dit werk heb mogen doen van mijn familie, ik ben blij dat al mijn werk wordt gewaardeerd maar ik ben er niet arrogant over.”

Pleegouderschap geeft je een kans om je leven te verrijken

Koos en Margriet waarderen het enorm dat zij deel hebben mogen maken van het leven van Luke. “Door de komst van Luke waren wij twee keer jong. Onze biologische kinderen zijn namelijk al ouder, dus tegen de tijd aan dat Luke naar school ging kwam ik in aanraking met een andere generatie op het schoolplein. Ik heb hierdoor een diverse vriendenkring. Wij hebben tot ons 60^e echt nog een kind opgevoed. Maar het is niet zo dat wij denken dat wij hierdoor een deel van ons leven hebben weggegooid, het heeft ons een kans gegeven om ons leven te verrijken,” zegt Koos. Luke is inmiddels 22 jaar, heeft een bijbaan, studeert en woont op zichzelf. Hij waardeert het enorm dat Koos en Margriet hem in huis hebben genomen en begrijpt heel goed dat hij het enorm heeft getroffen.

Meer ervaringsverhalen lezen?

Wil je meer ervaringsverhalen lezen? Meld je dan vrijblijvend aan voor onze tweemaandelijkse nieuwsbrief met ervaringsverhalen van o.a. pleegouders en pleegkinderen.