Voor sommige kinderen is het moeilijk om te praten over hoe ze zich voelen of wat hen dwarszit. Dat komt bijvoorbeeld door een beperking of een trauma. ‘Een Taal Erbij’ is een laagdrempelige methode die heel effectief kan zijn om kinderen zich te laten uiten. Aniek, pleegzorgwerker bij William Schrikker Gezinsvormen (WSGV), gebruikt Een Taal Erbij voor een van de pleegkinderen van pleegmoeder Sandra. Zij vertellen over hun ervaringen en waarom deze methode een vast onderdeel van pleegzorg zou moeten zijn.
Een Taal Erbij is een methode waarbij op een visuele manier de innerlijke wereld van het kind zichtbaar wordt gemaakt. “Ik gebruik deze methode als kinderen vastlopen, bijvoorbeeld doordat ze niet snappen waarom ze uit huis zijn geplaatst of waarom ze hun ouders niet zien. Dan pak ik mijn grote koffer erbij waarin Playmobil poppetjes, touwtjes, blokjes en andere spullen zitten. Samen met het kind gebruik ik de poppetjes om visueel te maken wat zich heeft afgespeeld. De poppetjes staan bijvoorbeeld voor de ouders, de rechter of de gezinsvoogd. Ik merk dat het kinderen heel vaak helpt om hun situatie te begrijpen. Als ik het direct uitleg, zitten ze me aan te kijken en vinden ze me eigenlijk alleen maar spannend en eng. Met die poppetjes gaat het anders. Ze pakken een poppetje erbij die bijvoorbeeld moeder voorstelt en gaan zelf met die poppetjes praten. Door ze dichtbij of juist veraf van het kind te zetten, worden de relaties zichtbaar. Zo raak je in gesprek en komt het minder dichtbij,” vertelt Aniek.
Visuele aanpak is effectief bij traumaverwerking
Melissa is een van de pleegkinderen van Sandra. Ze heeft een tijdje op een groep gewoond, waar ze niet goed is behandeld. “Melissa kan niet zo goed met emoties omgaan en zich slecht uiten. Aniek stelde voor om Een Taal Erbij te gebruiken. Dat was voor onze pleegdochter een hele goede opening om over dingen te gaan praten,” vertelt Sandra.
Aniek: “We hebben met de poppetjes de situatie uitgezet van haar pleegouders, maar ook van de groep. Hierbij lieten we zien dat het niet haar fout was geweest, maar dat de groep haar niet goed heeft begrepen. En dat wat ze ook zou doen, haar pleegouders wilden dat ze gewoon zou blijven.”
“Aan het eind werd ik opgehaald en mocht Melissa vertellen wie ze waar had neergezet. Daarna mocht ze de oude groep letterlijk van tafel afslaan. Dat vond ze fantastisch. Met Een Taal Erbij hoeft ze niet iemand aan te kijken, want er wordt gepraat via de poppetjes. Dat is voor haar veel veiliger dan dingen rechtstreeks vragen,” vertelt Sandra.
‘Een Taal Erbij zou vast onderdeel van pleegzorg moeten zijn’
Inmiddels heeft Aniek drie gesprekken gehad met Melissa via Een Taal Erbij. Niet alleen draagt het bij aan traumaverwerking, het helpt ook om inzicht te krijgen in wat er in Melissa omgaat. Sandra: “Als ik vraag hoe ze iets vindt, geeft ze hele korte antwoorden waarvan ik niet weet of die kloppen. Met Een Taal Erbij kom ik er beter achter. Laatst zat ze in een moeilijke fase op school met veel spanning. Aniek heeft er toen via Een Taal Erbij met haar over gesproken. Melissa heeft daarna een brief aan me geschreven over hoe vervelend ze het vond dat zij boos was geweest op school en dat mee had genomen naar thuis, waarna ze de knop niet meer om kon zetten. Dat is bijzonder voor haar en een mooi stukje groei. Voor Melissa werkt dit dus heel goed.”
De ervaringen van Sandra zijn zo positief, dat ze dit anderen ook gunt. “Ik zou er voorstander van zijn als Een Taal Erbij vast in het pakket van de pleegzorg komt. Het zou ontzettend fijn zijn als een getrainde pleegzorgwerker of voogd hiermee kan ontdekken hoe het echt met het kind gaat of wat ze echt vinden. Juist als het kind zoekende is of vastloopt op school, is het ontzettend belangrijk om te weten wat er speelt. Het fijne is dat Een Taal Erbij in de veilige thuissituatie met vertrouwde personen kan worden gebruikt.”
Een goedkope manier om verdere problemen te voorkomen
Aniek: “Pleegzorgwerkers en gezinsvoogden hebben het altijd druk. Ik heb nu geregeld dat Een Taal Erbij ook met een indicatie ambulante specialistische jeugdhulp kan worden gegeven. Hierdoor kan ik het boven mijn pleegzorguren inzetten als het structureler nodig is. Het is een klein, simpel product wat laagdrempelig kan worden ingezet. Bovendien kun je ermee voorkomen dat je bijvoorbeeld naar de GGZ moet met een kind. Om de methode te leren heb ik een training van twee dagen gehad, dus de investering is ook in dat opzicht vrij klein. Uit ervaring weet ik dat je er veel problematiek mee kunt voorkomen, dus ik raad het van harte aan.”
I.v.m. privacy zijn de namen van pleegmoeder en pleegkind in dit artikel gefingeerd.
Meer ervaringsverhalen lezen?
Wil je meer ervaringsverhalen lezen? Meld je dan vrijblijvend aan voor onze tweemaandelijkse nieuwsbrief met ervaringsverhalen van o.a. pleegouders en pleegkinderen.
