Het pleegouderschap is mooi en bijzonder, maar kan ook best pittig zijn. Vooral in het begin kun je als pleegouder wel wat steun gebruiken. Dan is het fijn als je elkaar kunt helpen. Ellie is ouder van een dochter en pleegouder van drie kinderen. Samen met een aantal andere pleegouders zit ze in een klein netwerk, waarin ze elkaar ondersteunen. Ellie vertelt hoe dit is ontstaan en waarom die steun zo belangrijk is.
Na de geboorte van haar dochter had Ellie de wens voor meer kinderen. Via pleegzorg is deze gezinsuitbreiding er gekomen. “Het begon als netwerkpleegzorg, maar inmiddels woont onze pleegzoon al 15 jaar bij ons. Daarnaast waren we vakantieouders voor Europa Kinderhulp, waarbij kinderen tijdens de zomer 3 weken bij je in huis komen. Dat hebben we een aantal jaar gedaan, maar het was soms best pittig. Net toen we dit wilden afronden, kwam er een meisje bij ons en dat paste heel goed. Toen ze na haar 18e niet meer in de groep kon blijven waar ze woonde, is ze bij ons gekomen. Later kwam er een vraag voor een crisisplaatsing van een meisje met dove ouders. Omdat wij bekend waren met doofheid en gebarentaal, zijn we voor haar ook pleegouder geworden. We hebben dus een gezin met vier kinderen uit verschillende families. Het gaat wonderbaarlijk goed onder elkaar. Het is echt mooi om te zien hoe ze er voor elkaar zijn. Onze eigen dochter woont nu op zichzelf, maar onze pleegkinderen nog bij ons”, vertelt Ellie.
Onderling ervaringen delen is erg helpend
Als beginnende pleegouder is alle hulp en informatie welkom. Die vond Ellie bij pleegoudercontactochtenden. “Dat vond ik toen erg prettig. Je hoort dan van anderen hoe zij het ervaren en kunt veel praktische dingen bespreken. Doordat je weet hoe het is, kun je veel voor elkaar betekenen. Vooral in het begin vond ik het pleegouderschap soms moeilijk. Het delen van waar ik mee zat vond ik lastig, omdat je geneigd bent het te zien als een soort falen. Maar juist dan heb je steun nodig en is het belangrijk dat je aan de bel kunt trekken bij mensen die je vertrouwt. Soms is dat je partner, maar soms is het fijn als iemand van buitenaf luistert en meedenkt. ”
Hoewel de pleegoudercontactochtenden er inmiddels niet meer zijn, heeft Ellie nog toch nog steeds een netwerk van pleegouders om zich heen. Zo zijn haar ouders een aantal jaar pleegouder geweest, is haar zus pleegouder en een vriendin nu ook, door wat ze zag bij het gezin van Ellie en haar man. Het netwerk is hierdoor vanzelf ontstaan. Ellie: “Als ik weet dat iemand die ik ken pleegouder is geworden, stuur ik een kaartje, of laat ik weten dat ze me kunnen bellen als ze behoefte hebben. Ik denk dat die kleine dingen helpen. Daarnaast probeer ik regelmatig contact te hebben met andere pleegouders, zodat je elkaar makkelijker kunt vinden als het nodig is.”
Zoek andere pleegouders op
Het onderling delen van ervaringen en praktische tips vindt Ellie nog steeds waardevol. Luisteren blijkt vaak het belangrijkste, zo is haar ervaring. “Je kunt naar je pleegzorgwerker of voogd gaan voor hulp. Zij zijn ook behulpzaam, maar het is toch anders dan een pleegouder die het zelf ook meemaakt. Ik merk nu dat je als meer ervaren pleegouder je een steun voor anderen kan zijn die minder ervaring hebben of het moeilijker hebben. Nieuwe pleegouders zou ik adviseren om andere pleegouders op te zoeken. Bijvoorbeeld via je pleegzorgwerker of Pleegoudersupport. Zowel bij mezelf als bij andere pleegouders die dichtbij mij staan, zie ik hoe helpend het is om ervaringen te delen. Dus ik denk dat dat voor andere pleegouders ook geldt.”
