Marcel en Ingrid, ouders van drie volwassen kinderen, hebben gekozen voor deeltijdpleegzorg. In dit artikel delen ze hun verhaal over het matchingsproces, hun eerste ervaringen met hun pleegzoon en de groei die ze hebben meegemaakt.
Waarom deeltijdpleegzorg?
Marcel en Ingrid hadden al drie adoptiekinderen, die inmiddels 23, 21 en 19 jaar oud zijn en nog steeds thuis wonen. Pleegzorg speelde altijd al in hun gedachten, maar het was als jong gezin niet haalbaar. Na jarenlang een informeel pleegkind te hebben gehad, dat ze goed kenden en vaak in de weekenden bij hen verbleef, besloten ze toen hun kinderen zelfstandiger werden opnieuw te overwegen pleegzorg te bieden. Omdat ze beide werkten, was de keuze voor deeltijdpleegzorg in de weekenden en vakanties snel gemaakt.
Het voorbereidings- en matchingsproces
De voorbereiding op pleegzorg was voor Marcel en Ingrid een interessante ervaring, die hen deed denken aan hun adoptietijd. De gesprekken, bezoeken en reflectie waren voor hen waardevol. Het matchingsproces zelf duurde langer dan ze hadden verwacht, want na de goedkeuring van hun aanvraag bleef het lange tijd stil. Toen eindelijk het telefoontje kwam, was het een bijzonder moment. Ze hadden een goed gesprek met de vader van het pleegkind, wat hen al veel inzicht gaf in zijn situatie. Het mooiste moment was toen ze een foto van hun pleegzoon kregen en zagen dat hij van Afrikaanse afkomst was, net als hun eigen kinderen. Dit gaf hun kinderen direct een gevoel van herkenning en verbondenheid.
Eerste ontmoeting en groei
De eerste ontmoeting was bijzonder. De jongen kwam samen met zijn vader naar hun huis en was goed voorbereid. Hij was in het begin wat verlegen, maar stelde al snel veel vragen over wat hij bij hen zou kunnen doen. Het ijs brak snel toen hij begon te spelen met de honden in hun grote tuin. Marcel en Ingrid zagen hun pleegzoon in de maanden daarna steeds meer opbloeien. Aan de buitenkant leek hij vrolijk en knuffelig, maar achteraf realiseerden ze zich dat hij het ook spannend vond en veel please-gedrag vertoonde. Het was voor hem ook moeilijk om te slapen en hij vroeg vaak wanneer hij naar huis mocht. Maar na een paar maanden accepteerde hij de routine van het weekend bij hen en begon hij zich meer op zijn gemak te voelen.
Invloed op het gezin en wat ze hebben geleerd
Deeltijdpleegzorg heeft Marcel en Ingrid dichter bij elkaar gebracht als gezin. Ze proberen hun weekenden met hun pleegzoon zo min mogelijk met andere verplichtingen te vullen, zodat ze hem alle aandacht kunnen geven. Ze genieten van samen buiten zijn, naar het bos of de kinderboerderij gaan. Hun eigen kinderen, die hun eigen agenda hebben, vinden het leuk om af en toe iets samen met hem te doen. Ingrid geeft aan: “Als gezin heeft het ons dichter bij elkaar gebracht. We hebben veel gesprekken over hoe het met hem gaat en hoe we het beste met hem kunnen omgaan. Dat is erg waardevol voor ons”.
Tips voor nieuwe pleeggezinnen
Marcel en Ingrid adviseren nieuwe pleeggezinnen om geduld te hebben, zowel in het matchingsproces als in de startperiode. Het kan langer duren voordat iedereen gewend is. Ze benadrukken ook het belang van het aangeven van duidelijke grenzen. Ze hadden bijvoorbeeld aangegeven geen puber in huis te willen, omdat ze die fase net met hun eigen kinderen hadden doorgemaakt. Ook gaven ze aan dat hun gezin druk is, met drie kinderen thuis, veel dieren en een sociaal leven. Dit was een belangrijke overweging voor de match.
“Als we op zondag afscheid nemen, is het altijd even moeilijk. Dit moet je leren loslaten. En daarmee vooral genieten van de mooie momenten in het weekend, wandelen met de honden, voorlezen, veel knuffelen en hem plezier zien hebben”.
