Een begeleid bezoek is een waardevol moment waarin ouder en kind samen tijd doorbrengen, met de steun van een omgangsbegeleider. Mariska Oosterling vertelt hoe zo’n bezoek verloopt, van de voorbereidingen tot de afronding, en welke uitdagingen daarbij komen kijken.
“Elk begeleid bezoek is uniek, omdat elke ouder-kindrelatie anders is,” legt Mariska uit. “Vooraf bespreek ik met de ouder hoe het bezoek eruit zal zien: waar het plaatsvindt, wat de verwachtingen zijn, en welke activiteiten worden gepland. Op de dag zelf zorg ik dat alles in goede banen wordt geleid.” Ze illustreert dit met een voorbeeld.
“Vader brengt zijn dochter naar het huis van moeder. Samen met het kind ga ik naar binnen, waar moeder alles al heeft voorbereid: iets te eten en drinken, en spullen voor activiteiten. Het bezoek bestaat uit gesprekken, wandelingen, spelletjes en knuffels. Soms blijf ik op de achtergrond om moeder en dochter meer tijd samen te geven. Op andere momenten doe ik actief mee, afhankelijk van wat zij prettig vinden.”
Mariska observeert nauwlettend en grijpt in wanneer nodig. “Als ik spanning of ongemak bij het kind merk, creëer ik rust of ga ik in gesprek.” Na afloop bespreekt moeder met haar dochter wat ze de volgende keer willen doen, en Mariska geeft vader een korte overdracht. Vervolgens plant ze met moeder een telefoongesprek om het bezoek na te bespreken.
De stem van het kind centraal
Tijdens elk bezoek staat het welzijn van het kind voorop. “Het begint met een goede voorbereiding,” vertelt Mariska. “Ik stel mezelf voor en luister naar de wensen en zorgen van zowel ouder als kind. Humor helpt om een ontspannen sfeer te creëren, en ik zorg dat de doelen van het bezoek duidelijk zijn.”
Mariska let goed op de signalen van het kind. “Ik wil dat het zich gehoord voelt. Dat kan door mee te doen aan spelletjes of door écht te luisteren naar wat het zegt. Zo bouw ik vertrouwen op met zowel het kind als de ouder.”
Ze deelt een bijzondere herinnering: “Een van mijn eerste keren begeleiden in een gevangenis maakte veel indruk. Het was spannend voor zowel mij als het kind, maar door open te zijn over die spanning konden we er samen mee omgaan. Zulke ervaringen blijven je bij.”
Uitdagingen en samenwerking
Begeleid bezoek brengt soms uitdagingen met zich mee. “Het kan lastig zijn als een ouder meer behoefte heeft aan fysiek contact, terwijl het kind daar nog niet klaar voor is,” legt Mariska uit. “Ik geef dan advies en begeleid hen hierin. Een ander voorbeeld is een kind met selectief mutisme, dat niet met onbekenden praat. Dat vraagt om geduld en creativiteit van iedereen.”
Samenwerking met andere professionals is essentieel, maar soms ingewikkeld. “Het gebeurt weleens dat mijn observaties anders worden geïnterpreteerd door bijvoorbeeld jeugdbescherming. Als ik een ouder zie die ontzettend zijn best doet, kan dat door anderen als een toneelstuk worden gezien. Dat roept vragen op: observeer ik wel goed, of moet ik meer letten op wat er misgaat? Het is belangrijk dat onze observaties serieus worden genomen.”
Tot slot benadrukt Mariska het belang van luisteren naar het kind. “Als een kind aangeeft dat het graag bij mama thuis wil eten, vind ik dat we als hulpverleners alles op alles moeten zetten om dat mogelijk te maken. Het welzijn en de wensen van het kind moeten altijd centraal staan.”
